Hieronder kun je het verhaal lezen van Huisdierencrematorium De Engelenburg in Twello. Een dierencrematorium waar een waardig afscheid van je huisdier en persoonlijke aandacht centraal staat.
Tekst van Huisdierencrematorium De Engelenburg.
LET OP! Dit is een artikel over huisdierencrematorium de Engelenburg. Dit is NIET de website van het dierencrematorium. Onderaan dit artikel staat een link naar de website van de Engelenburg.
Om te beginnen willen wij ons graag eerst voorstellen. Wij zijn Joline en Kim, moeder en dochter. Wij hebben een huisdierencrematorium.
Soms als wij dat vertellen aan vrienden of kennissen, wordt er wel even gek opgekeken. Een huisdierencrematorium? Hoe kom je daar bij om dat te beginnen?
Waarom een huisdierencrematorium beginnen?
Nou het zit zo. Een aantal jaren geleden hadden wij twee prachtige rottweilers. Helaas zijn die veel te jong en ook onverwacht overleden. En dan? Dan zit je daar met je overleden huisdier, wat kun je dan doen?
Je kan je huisdier begraven, als je daar genoeg plek voor hebt en een tuin natuurlijk. Een rottweiler is niet een klein hondje, dus dat wordt een heel erg groot gat graven. En wat nou als je verhuist? Laat je dan je huisdieren daar achter terwijl je zelf verder gaat? Dat wilden wij eigenlijk niet. Toen kwam het idee van cremeren, maar hoe werkt dat?
We gingen wat dierencrematoria in de buurt rondbellen om te kijken hoe dat in zijn werk gaat. Al snel kwamen wij erachter dat we toch wel erg zakelijk benaderd werden. Dat is toch niet de bedoeling?
Het gaat hier om emoties en om gevoelens, dan hoor je niet meteen over geld te beginnen lijkt ons. Ook al moet er natuurlijk overal geld verdiend worden, op zo’n moment wil je daar niet meteen aan denken. Joline vond het niet goed voelen en in overleg met het gezin hebben wij toch uiteindelijk besloten om de rottweilers te gaan begraven.
Dagen daarna zaten wij er nog steeds mee met dat het ook anders kan. Het hoeft niet zakelijk te zijn, het kan ook met gevoel en dat mensen even hun verhaal kwijt kunnen.
Zodoende zijn wij er over na gaan denken of dit misschien niet iets voor ons zou zijn. Of wij niet eventueel een dierencrematorium zouden kunnen beginnen. En daar was ons idee ineens. Al snel werd het proces in gang gezet. En daar zaten wij dan, met een huisdierencrematorium. En nu?
Wij wilden het op een hele andere manier aanpakken. Wij wilden dat mensen hun verhaal kwijt konden. Dat wij mensen konden helpen met het rouwproces. Om het misschien iets makkelijker te maken. Maar het allerbelangrijkst; Wij wilden het gaan doen op de manier waarop wij ook zelf graag geholpen zouden worden.
Kim en Joline van Huisdierencrematorium De Engelenburg.
De eerste klanten en het begin van een goed lopend dierencrematorium
Ik vergeet de allereerste keer niet meer dat een meneer met zijn hond naar ons dierencrematorium kwam. O wat was ik zenuwachtig. Ik wist helemaal niet wat ik kon verwachten qua emoties bij mezelf, maar ook niet bij die meneer.
Al snel vertelde ik dat hij onze eerste klant was en dat ik toch wel een beetje zenuwachtig was. Zo hielp hij mij er doorheen en ik hem door gewoon mezelf te zijn en hem zijn verhaal te laten doen.
Daarna ging het ineens in een sneltreinvaart. Steeds meer mensen vonden ons. De positieve feedback die wij kregen gaf ons ook steeds meer zelfvertrouwen.
Het werd steeds natuurlijker om met de emoties van mensen om te gaan en al snel hadden we het onder de knie. Als je namelijk gewoon jezelf bent en mensen laat praten en hun gevoelens laat uiten, kan er haast niks meer fout gaan.
Ook voor ons kan het emotioneel zijn
Maar dat houdt niet in dat wij niets voelen. Ook wij hebben emoties en het ene huisdier laat je meer voelen dan het andere. Laat ik het zo zeggen, als een huisdier een mooie leeftijd heeft gekregen en aan ouderdom is overleden dan hebben wij daar ook meer vrede mee. Dan willen wij het gewoon graag netjes afsluiten voor de baasjes.
Alleen krijgen wij helaas ook kittens en puppy’s, aangereden poezen, doodgebeten hondjes. Dat zijn toch wel moeilijkere dingen. Ook omdat ze nog geen volwaardig leven hebben mogen leiden. Maar ook voor de baasjes. Die beginnen net van de huisdiertjes te houden en dan gebeurt er zoiets. Dat raakt ons ook wel heel erg.
Kinderen en oudere mensen
Wat ons ook erg raakt zijn oudere mensen of kinderen. Kinderen vooral omdat ze soms niet echt het besef hebben. Totdat ze hun ouders heel erg verdrietig zien en ze dan ook breken. Het huilen van een kind gaat echt door merg en been.
Oudere mensen zijn vaker alleen en hun huisdier is echt het laatste wat ze hebben van hun overleden man of vrouw. Als het huisdier dan overlijdt, lijkt het net of hun overleden man of vrouw nog een keer overlijdt. Dan is echt het laatste wat ze hadden van hun overleden partner weg.
Zo moest ik ooit bij een vrouw thuis haar hondje ophalen. Toen ik aankwam deed mevrouw open en gingen we eerst even rustig wat drinken. Het overleden hondje lag naast ons in zijn mandje. Tijdens het drinken begon mevrouw te vertellen over haar man, die nog niet heel lang geleden overleden was. Dat het hondje van hun samen was. En nu voelde het voor mevrouw alsof het laatste van haar man was overleden.
Na een tijdje gepraat te hebben nam ik het hondje mee in zijn mandje. Samen legden wij het hondje in de auto. Nogmaals wenste ik mevrouw veel sterkte. Ik zou haar bellen na de crematie om de as weer terug te brengen.
Ik stapte weer de auto in en keek nog één keer bij mevrouw naar binnen. Daar zat ze, huilend op de bank. Mijn hart brak. Het laatste van haar man nam ik mee en ik liet haar alleen achter.
Die momenten vergeet je niet meer zo snel. Dat zijn toch wel de moeilijke momenten die ons voor altijd bij zullen blijven.
Mooie momenten
Toch wil ik ook nog even vertellen dat het niet altijd alleen maar verdrietig is en dat iedereen alleen maar huilt. Want ook de mooie momenten van de overleden huisdieren worden verteld en dan word er soms toch ook echt wel even gelachen.
Het klinkt namelijk heel zwaar. Maar om het ook luchtig te houden is voor mensen toch ook altijd wel heel erg fijn. Tuurlijk is het verdrietig als je maatje overlijd, maar veel mensen weten dat het ooit gebeurd. En ze kunnen er op deze manier een mooie afsluiting aan geven.
Dat betekent niet dat het rouwproces makkelijker wordt. Maar misschien geeft het wat meer rust als ze weten dat ze er alles aan hebben gedaan, zelfs een mooie uitvaart voor hun maatjes.
