In Memoriam. The Rainbowbridge

Tarzan 14-9-2015 – 26-10-2020

Baasjes: Chantal Naafs en David van der Jest

3 jaar geleden op 2 jarige leeftijd hebben wij Tarzan ontmoet in het asiel.. het was ment to be.. want hij rende rechtstreeks in onze armen.. zo veel meegemaakt.. maar altijd oh zo ontzettend vrolijk en blij.. na een jaar kreeg hij problemen met zijn benen.. en had hij verschillende operaties nodig.. alle operaties achter de rug en toen kwam hij plotseling te overlijden.. zo veel verdriet want oh wat hadden wij een band met zijn 3en.. onze schaduw.. onze maat ons alles.. ik weet niet of ik ooit nog zoveel van een hond zou kunnen houden als ik van tarzan deed.. tot ooit mijn vriend ❤ 

Ozie 15-2-2007 – 9-12-2020

Baasje: Jacky Leyendeckers

Ozie was mijn maatje. Ik kreeg hem als kitten, gevonden op straat, heel ziek. Bijna 14 jaar heeft die lief en leed met mij gedeeld. Was een tijd ziek maar hij was er altijd ook in goede tijden. Oooo wat hield die van feestjes. Hoe meer mensen hoe beter hij het vond. Hij was de kat ook van de straat. Hij liep niet weg, lag alleen hele dag in het zonnetje in de voortuin. Alles in de gaten houden. En al kwam ik 20 x op een dag, hij kwam heel blij iedere x mij begroeten en hele verhalen aan het miauwen. En toen kwam de dag dat ik de beslissing moest nemen om mijn beste vriend te laten gaan. Het ging niet meer, hij was op. En ik wilde hem hier langer houden, was bang voor afscheid. Maar gelukkig heb ik me in Ozie verplaatst. Hij was niet meer Ozie; ja blij dat wel maar hij had pijn. 6 maanden al diaree, artrose, doof en dement. Ging ook niet naar buiten meer. Ozie ik mis je zo erg 😢😢doet zo pijn. Maar 5 dagen na je overlijden kijk ik naar buiten en zie zo’n mooie regenboog. Dat was voor mij een teken je bent over lieverd…. En ooit kom ik je weer tegen ooit gaan we allemaal naar huis. 

Rex 14-5-2010 – 12-7-2020

Baasje: Rita Veldhoen

Lieve Rex, we missen je heel erg.

Milou 14-3-2020 – 27-11-2020

Baasjes: Daniëlle & Richard

Op 12 augustus 2020 gingen wij kennismaken in het dierenasiel in Zandvoort met Milou, een pup van 20 weken. Zij was heel vrolijk en speels en voor mij was het liefde op het eerste gezicht. We hebben haar meegenomen naar huis en ze was zo leuk, vrolijk en ondeugend. Meteen opgegeven voor puppytraining en voor de rest zoveel mogelijk inlezen en eigen ervaring gebruikt om haar op te voeden. Het was een warme zomer en najaar, dus veel buiten in de tuin met een bak water en lekker buiten met andere hondjes. Milou was een zeer sociaal hondje en maakte snel vriendjes in de buurt. Op 3 november gingen we op pyppytraining en ze deed het supergoed! In de middag werd Milou loops, maar dat ging allemaal goed. Op 21 november was de loopsheid over en mochten we weer naar puppytraining. ‘S Middags was Milou erg moe en wij dachten dat is van de training en van de loopsheid. De volgende ochtend kon Milou amper lopen…Ik heb meteen de DA gebeld en we konden meteen komen. Daar heeft Milou de hele middag aan een infuus gelegen en aan het einde van de dag mochten we haar weer meer naar huis nemen, met medicijnen. Haar leverwaarden waren niet goed, dus bloed afgenomen en opgestuurd naar een lab.De volgende dag ging het een stuk beter, Milou was weer vrolijk en wilde lekker naar buiten. ‘S Avonds lekker gekookte kip aan haar gegeven en dat vond ze heerlijk. Rond 22.30 uur begon Milou met overgeven, elke 2 uur moest zij overgeven. De volgende ochtend weer contact met de DA opgenomen en toen werd Milou ineens geel, we moesten meteen komen!!! Milou werd weer aan een infuus gelegd, maar toen de DA mij belde in de middag bleek dat Milou geen urine meer aanmaakte…acuut nierfalen!!! Toen zijn we naar de DA gegaan en hebben haar omringd met liefde en mooie woorden over de regenboogbrug moeten laten gaan. Milou had, ondanks al haar inentingen, ziekte van Weil. Hierdoor waren haar lever en nieren aangetast. Zo vreselijk om een prachtige pup van nog geen 9 maanden aan deze vreselijke ziekte te moeten verliezen, onze harten zijn gebroken en we zijn er kapot van. Milou hebben we laten cremeren en haar urn staat met haar foto bij ons thuis, waar ze hoort. We missen haar vreselijk en hopen dat ze nu geen pijn meer heeft en voor altijd mag rennen en spelen met alle andere lieverds die over de regenboogbrug zijn gegaan. Dag lieve Milou, we zullen je nooit vergeten en we houden van jou, meissie.

Bailey 1-6-2003 – 26-11-2020

Baasje: Hatice

Hoe ik Bailey heb ontmoet. Hij had mij uitgezocht om bij te gaan wonen, ik was toen in 2009 niet van plan om een kat te nemen. Maar ben wel heel dankbaar en blij dat hij mij had uitgezocht. Bailey was echt een hele lieve kat, lief van karakter. Hij lag altijd het liefst bij mij op mijn borst of op schoot. Hij wilde ook nog wel eens lekker in mijn nek liggen. Ik vond het altijd heerlijk om met hem samen te kroelen. Oh wat mis ik mijn kleine mannetje. Het was echt heel zielig en hele vervelende beslissing die ik moest maken voor hem, maar alles in belang voor hem. Nu heeft hij gelukkig geen pijn meer. Ik hou van jou lieve Bailey en ik mis je ontzettend. 

Orion 29-12-2010 – 11-7-2020

Baasjes: Chris, Florian, Fabian en Hilde

Lieve Orion,
Wat hadden wij geluk dat jij in ons gezin kwam. Je was onze eerste trouwe vriend, toen je 8 maanden was kwam onze Blue erbij. 4 jaar later ons Dotje en Sloefke. Maar jij was zo speciaal, zo trouw, zo aanhankelijk, zo lief, zo zacht. In oktober 2019 werd je ziek. De diagnose was kanker. Dit kon jij niet winnen. Je bent voor altijd in ons hart lieverd, ooit zijn we weer met z’n allen samen. Rust en speel nu maar achter de regenboog. Tot ooit lieve Orion xxxxxxxx

Levy 16-5-2004 – 31-12-2020

Baasje: Daniella

Dierenliefde is een wonder
deze vriendschap was bijzonder
Je was een trouwe kameraad
die zijn sporen achterlaat.

Bo 24-12-2009 – 17-12-2020

Baasje: Nicole

Bo was mijn eerste hond en meer mens dan hond. Hij was het kerst cadeau voor mijn kinderen toen hun vader en ik net uit elkaar waren. Een ieder van ons had een speciale band met hem omdat hij zo speciaal was. Ik kan nog steeds niet geloven dat hij er niet meer is. Een ongelooflijk gemis ook al heb ik zijn broer nog. Bo heeft voor altijd een speciaal plekje in mijn hart. Ik kijk uit naar de hereniging over de regenboog brug. ♥️

Boefy 27-7-2005 – 18-7-2021

Baasjes: Marienne en Joop

Lieve Boefy,
Op 16 maart 2012 kwam je bij ons. Bij het dierentehuis hebben we kennis met je gemaakt en op een gegeven moment rook je aan mijn neus. Jij had de keuze al gemaakt. De eerste avond lag je al gelijk bij mij op schoot. Toen de hangklok sloeg, schrok je je een hoedje. We waren al gauw dikke maatjes met jou. Wat was jij een deugniet en een lekker vreetzakje wat ook te zien was. Je ging aan dieetbrokjes wat voor jou geen probleem was. Ik heb je belevenissen opgeschreven en bij het teruglezen ervan geniet ik er weer van. Je was een poes met een rugzakje met ballast. Maar je mocht zijn wie je was. Je hebt ons heel veel liefde gegeven en wij jou ook. Drie keer ging je met je voorpootjes op mijn linker schouder staan. Dat was zo mooi en ook bijzonder. In oktober 2018 werd je heel ziek maar je kwam er weer bovenop. Toen begon je kwakkelen. Vorig jaar constateerde de dierenarts dat je suiker had dus ging ik twee keer per dag insuline injecteren bij jou wat je toeliet. En wende je eraan opgetild te worden zonder te grommen. En op een gegeven moment kon ik je eindelijk ook even in mijn armen houden want optillen vond je eerst niet fijn. In juli ontdekte de dierenarts met de suikercontrole dat je geelzucht had en wat vocht in je buik had. Dat werd weggehaald. En we hoorden ook dat je in je laatste levensfase zat. En dat kwam binnen bij ons, pfff. De 16e juli tilde ik je op en je legde je voorpootjes over mijn schouder en bleef heel eventjes zo liggen. Voelde je dat je einde nabij was? En nam je al afscheid? Alleen jij weet dat. De 18e juli vergeet ik niet gauw. Je ging ineens hard achteruit dus de dierenarts opgebeld en we konden komen. Ook zij zag dat het niet goed ging met jou. Ze pakte je uit je doos en legde je op je zij. Wat schrok ik van je gele buik. Je kreeg eerst een injectie om tot rust te komen en kort daarop DE injectie. En rustig ben je heen gegaan. Uiteindelijk is de alvleesklier de boosdoener geweest. Rust zacht, lieve speciale kanjer Boefy. Je bent nu achter de regenboog. We missen je ontzettend en het huis is “leeg” zonder jou, schatje. Vergeten doen we je nooit. Jouw liefde voor ons en de onze voor jou zit voor eeuwig in ons hart. Ik draag een ashangertje met wat van jouw as erin op mijn hart. Een dikke kus voor onze lieve kanjer Boefy.

Kimi 23-11-2007 – 11-09-2021

Baasjes: Dina, Coert en Justin

Na bijna 14 jaar moesten wij de moeilijke beslissing nemen onze geliefde Kimi in te laten slapen. Het is de moeilijkste beslissing geweest die ik in mijn leven moest nemen. Maar ook de “makkelijkste” want wij wilde niet dat Kimi pijn zou lijden, nog geen minuut. We hebben hem geknuffeld tot het moment dat we hem los moesten laten. Het inslapen heb ik echter wel als traumatisch ervaren. Ik zag paniek bij Kimi en het rustig inslapen was niet van toepassing. We hebben Kimi individueel laten cremeren en is hij weer thuis en hebben wij een gedenkplaats. Ik heb een mooie hanger met een beetje as van Kimi en die draag ik op mijn hart. Ik heb veel troost gevonden in het boek van Antoinette “Dan neem je toch gewoon een nieuwe”. Kimi voelde voor mij als een kind en merk dat mensen het lastig vinden dat ik echt hartzeer heb. In het boek heb ik een stukje (her) kenning gevonden, ga het lezen! De harde randjes worden zachter maar ik mis hem.

Thor 26-05-2021 – 27-12-2021

Baasje: Claudia

Onze Thor kwam van uit Italië bij ons, wij hadden nog nooit zo zacht beestje gevoelt het voelde als zijde en er zat heel veel kattenkwaad in maar ook heel lief. Met zijn 7 maanden was het tijd voor de castratie en is toen gestorven. Wij gaan hem missen

Dotje 07-08-2015 – 18-02-2022

Baasjes: Chris, Florian, Fabian en Hilde

Ons Dotje werd samen met haar zusje Sloefke geboren op vrijdag, 7 augustus 2015, en is gestorven op vrijdag, 18 februari 2022.  Ze is bij een routine operatie niet meer uit de narcose ontwaakt. Ze was een prachtig, lief Jack Russeltje. We missen haar enorm.  Ons hart is gebroken.  We hopen zo dat ze nu samen is met onze Orion en ons dochtertje Lauren, en bidden dat we later allemaal terug samen zullen zijn, met iedereen waar we van houden.

Norgie 26-10-2006 – 16-02-2022

Baasje: Geertje

Lana 04-08-2010 – 21-04-2022

Baasjes: Edith en Richard

Na een heel moeilijk besluit hebben we onze lieve kleine Lana laten gaan… We missen haar ontzettend.. Dankjewel lieve Lana voor de bijna 12 mooie jaren dat je bij ons was… We houden van je

Lisha 09-08-2009 – 28-03-2022

Baasje: Ingrid

Lieve Lisha. Je was mijn kleine schaduw, waar ik was, was jij. Jouw liefde is sterker dan de dood. Als iets liefs je verlaat blijft nog altijd de liefde. Mis je lieve Lisha. Je hebt een deel van mijn hart meegenomen. Ik zal je nooit vergeten. Liefs van je vrouwtje Ingrid en je vlinderzusje Lindy ❤️❤️❤️

Lindy 23-04-2007 – 25-04-2022

Baasje: Marian

Lindy. Lieve slimme zachtaardige Lindy. Zonder jou geen ritme in mijn dag meer. Mijn hart gebroken. Twee dagen na je verjaardag in de nacht zo onverwacht in shock gaan. Je niet kunnen helpen. Ik mis je lieveling. Bijna 15 jaar samen 💞 Marian

Zana 08-05-2010 – 03-05-2022

Baasje: Carina

Je kwam 20 mei 2012 in mijn leven, een cadeautje van mijn dochter na het overlijden van Izzy mijn vorige meisje. Meteen zag ik je graag, zo’n warm karakter en trouw. Overal volgde je me met jou ogen en steeds rondom mij, we waren zo gehecht aan elkaar, elke morgen blij als we opstonden en een aai als goedenacht. 3 weken geleden ontdekte ze bij je een tumor onder de tong, niet zozeer kwaadaardig maar een plaats waar we niets aan konden doen. Het eten werd steeds moeilijker en ik voerde je uiteindelijk met de hand, elke dag de fijne wandelingen en zoveel liefde elke dag. Ik wou je niet laten lijden ,afscheid nemen voor je niet meer kon eten , je at nog zo graag, na een fijne wandeling samen ben je zachtjes vol liefde ingeslapen in mijn armen. Tjonge wat mis ik je mijn klein lief meisje…

Dago 13-02-2011 – 09-04-2022

Baasjes: Hanneke en Vincent

Lieve Dago, onze eerste hond. Soms denk ik nog steeds in een hele slechte film te zijn beland…. Helaas mocht je maar 11 jaar oud worden. Het gemis is zo groot, je was zo verweven in ons leven. Alle vakanties samen: wildkamperen in Engeland, Zweden, Schotland. Maar ook mee naar Ierland, Frankrijk, Italië, Slovenië en Texel. Samen zwemmen met ons, jij en wij dus ook vonden het geweldig! Je hebt onze trouwringen gebracht. Alle trainingen en cursussen, met mij samen op pad met de andere honden in de uitlaatservice. En nu ineens verder zonder jou in ons nieuwe huis bij mijn ouders op de boerderij, we hadden het ons zo anders voorgesteld. Dat jij hier in de tuin je oude dag met ons mocht beleven. Lieve Dago (Bas), maatje, ventje, manneke, vriend, je was goud waard. Rust zacht lieverd en wie weet tot ziens. Je hoeft nu nooit meer benauwd te zijn. Bedankt voor 11 prachtige jaren aan herinneringen en avonturen! ♡♡♡

Marley 06-10-2009 – 02-04-2022

Baasjes: Maryline en Frank

Mijn beste en liefste maatje moeten afgeven op 2 april 2022 en tot op vandaag nog steeds elke seconde van de dag dat ik aan mijn beste maatje denk , het gemis is zo groot en mijn verdriet zo intens dat ik mij afvraag of ik dit ooit zal kunnen plaatsen . Voor altijd in mijn hart 💔

Sloper 09-05-2013 – 08-07-2022

Baasje: Magda

Lieve Sloper, mis je mijn maatje mijn grote liefde. Kreeg je als een kadootje , het mooiste kado wat ik ooit kreeg, naast mijn dochter. Ik zelf had een slechte jeugd, maar jij mijn liefde gaf weer vertrouwen en zin aan het leven. Nu slaap ik met monky je knuffeltje en hoop dat je in de nacht hem nog komt groeten. Je was een echte vechter maar ik je kon het niet meer. We hebben alles geprobeerd samen om je beter te krijgen maar ik heb je laten inslapen. Maatje wacht op mij vroeg of laat kom ik je weer tegen, en hoop ik weer op je vriendschap en liefde. Ik mis je lieverd. En kom af en toe eens bij me kijken, want ik heb het er heel erg moeilijk mee. En monky blijft bij me en neem ik mee voor je als ik ga xxxxxxx

Bassie 01-10-2010 – 02-08-2022

Baasje: B.J. Veneberg

Bassie was een zwarte teckel die we kochten van uit Duitsland. In 2010 kwam hij bij ons wonen en was meteen klik tussen ons. Hij was echte vrolijke en rustige hond, kende ons erg goed, had zo veel plezier met ons. Hij wou altijd mee op vakantie met de camper naar het buitenland. Jaren leek vestreken kreeg hij te kampen met hernia waar hij zo veel van banken of stoelen afsprong of opklom. Hij wou ook bij mij op schoot komen in mijn rolstoel, dat vond hij zo heerlijk. Ik zelf had wel een sterke band met hem, waar ik met hem zo veel speelde met de bal, gewandeld over de boulevard in Spanje en af en toe verwende ik hem met snoepjes omdat ik zo veel van hem hou. Ik beschouwde hem als mijn eigen hond met mijn heel hart. Sinds kort had hij diabetes waar problemen kwamen met zijn ogen die bijna tot blindheid leidden, maar op 2 augustus blies hij laatste adem uit met inslapen, vanwege ernstige medische complicaties waar de veearts niets meer aan kan doen. Ik zal hem altijd herinneren als een warme en rustige hond waar ik nog veel van hou. Hij heeft een sterke plek in mijn hart veroverd.

Jefke 15-07-2019 – 05-08-2022

Baasje: Tamara

Wij gingen op vakantie Jefke was niet ziek. Hij was zo blij om weg tegaan sprong in auto. Ik zij wij gaan wandelen aan het strand, hij lachte naar mij maar half weg ging het mis. Hij werd ziek moest overgeven en kon niet, meer ademhaling. Wij zijn gestopt, we zijn toen het minder was terug vertrokken. Maar toen ging heel maal mis hij spuugde slijm en werd blauw zijn tong zijn lippen. Ik riep Jefke hij keek me nog een keer aan, is toen dood in armen gegaan. Ik zo niet leven met dit verdriet. Ik denk maar het is mijn fout, ik weet niet meer wat ik moet doen, zonder hem leven gaat niet.

Henkie 01-07-2007 – 15-08-2022

Baasjes: Renske en Sonja

Lieve Henkie, Onzen Henk, King of the Bankven😼, er zijn zoveel leuke foto’s van jou, en je bewees keer op keer dat een zwart-witte kat overal goed bij past! En ik zou al die foto’s wel willen plaatsen, waar je in alle koffers, tassen, doosjes en kasten kroop (“If it fits, I sits”), dat je tijdens de Corona lockdowns ons gezellige hardwerkende (nee, slapende 😂) thuiskantoormaatje was, die waar je elk jaar keischattig zat te zijn onder de kitsch-kerstboom, heerlijk opgerold lag te slapen in de zomerzon, uitgerekt lag te relaxen op de vensterbank, op een puzzel in de weg zat (die je eerst in de war had geschopt), en nog talloze situaties waarmee je ons vermaakte….maar de laatste periode hebben Renske en ik ons voornamelijk zorgen gemaakt over hoe leuk het nog was voor jou, als inmiddels hoogbejaarde kat…. Je hebt keihard je best gedaan om bij ons te blijven, maar het heeft niet zo mogen zijn 😭. Met veel verdriet hebben we je laten gaan, en we gaan je vreselijk missen met al je kattenkwaad en poezengeknuffel! Rust zacht, lieve eigenwijze poezie! 

Lady 01-06-2007 – 26-08-2022

Baasje: Cindy

Lady is 16 jaar bij ons geweest. Ze was de beste, liefste hond ooit. Helaas had ze veel klachten, van een tumor, tot een hernia. Op de laatste dagen kon ze niet meer opstaan, en verloor de controle over haar prachtige lichaam. Wat zullen wij haar enorm gaan missen. Until we meet again. Rust zacht lief meisje.

Iepje 03-04-2017 – 15-05-2022

Baasje: Ivonne

Ik kwam thuis en hoorde mijn vriendin praten in de gang en ging daar ook naar toe. Wat ik aantrof was traumatisch voor mij. Mijn lieve Iepje lag op de mat bij de voordeur en er kwam veel bloed uit haar snuitje en neus. Ik gilde : “Oh god nee!!” en pakte haar op in mijn armen. Ze schokte een paar keer en overleed in mijn armen. Net 5 jaar oud. Een week eerder nog nagekeken door de dierenarts: “ziet er goed uit”. Via een medium die contact heeft gelegd met Iepje weet ik dat er een zwakke plek zat in een bloedvat bij haar hartje, dat zwakke plekje is gescheurd. Haar levensles had ze geleerd en het was haar tijd om over de regenboogbrug te gaan, helaas. Het was voor het eerst dat ik zelf een poes had en niet samen met mijn partner. Iepje en ik waren EEN. Ik mis haar verschrikkelijk en ben er nog steeds eenzaam, depressief en alleen door. Ik weet niet goed hoe ik verder moet zonder haar. Speciaal voor haar was ik verhuisd van een flat naar een huis met een tuin, zodat ze lekker het groen in kon.

Chanel 13-11-2009 – 18-09-2022

Baasje: Rudy

Op 13 november 2009 kwam jij in mijn leven. We waren allerbeste maatjes, je was mijn vriendinnetje. Jouw voorkomen zoals het mooie karakter, je vrolijke uitstraling en je prachtige grijze oortjes zorgde dat iedereen verliefd op jou werd. Helaas ging het de laatste tijd minder. Je hartje was vergroot en je had veel vocht achter de longetjes. Met medicijnen krabbelde je gelukkig weer op- en werd je weer de vrolijke Chanel “Nel” ;. Helaas ging het zaterdag middag minder, en zijn wij met jou naar de dierenarts geweest. Je bleek uitbehandeld te zijn. Ik, maar ook de dierenarts konden niets meer voor jou doen. We maakten een afspraak met de dierenarts om jou bij ons thuis vredig te laten gaan. We wilden tot die tijd graag nog fijne momenten samen met jou. Je bent nog met Jeffry naar het strand geweest- en genoot. Ik nam jou daarna mee naar bed, lekker tegen mij aan, onder de dekens, knuffelen. We zijn samen in slaap gevallen… Tot ik…. Zaterdagnacht werd gewekt door geklop op de vloer en zag jou liggen. Ik wist meteen dat het foute boel was. Je reageerde niet meer, maar keek mij nog wel steeds aan met je prachtige oogjes. Door nadien een goed gesprek met de dierenarts te hebben gehad, blijkt dat je in een shock bent geraakt- en toen al niets meer meekreeg van alles. Wat was ik in paniek…… We namen jou direct mee met ons andere hondje Benji de auto in om naar de dierenarts te gaan. De dierenarts zei niets meer te kunnen doen, en jou laten gaan de enige optie was. Je lag in mijn armen. Net voor ik jou op de behandeltafel wilde leggen, merkte ik dat het leven uit jou ging. Ik voelde jouw hartje niet meer kloppen. Helaas werd dit bevestigd door de dierenarts…. Je bent veilig in mijn armen gestorven. Je hebt zelf deze keuze mogen nemen… Waar ik veel respect voor heb… Maar jeetje, wat doet dit pijn. Ik voel mij verscheurd en radeloos. Je bent er niet meer… Ik heb er alles aan gedaan om een mooi afscheid voor jou te verzorgen. Wat was iedereen lief. Ik heb jou tot de dag van het definitieve afscheid gelukkig thuis kunnen houden. Ik kwam regelmatig met jou knuffelen, en ook andere mensen wilden dit nog graag… Lief, mooi- en stoer meisje, rust zacht. Ik ben blij dat jij bijna 13 jaren een schaduw van mij bent geweest. Ik mis jou enorm en zal jou never nooit vergeten….

Tuigje 15-08-2011 – 04-10-2022

Baasje: Fee

Tot m’n 30ste ben ik veel te vaak alleen geweest. Vooral op momenten dat ik echt iemand nodig had. Toen kwam Tuigje in 2012 in mijn leven. Mijn toenmalige vriend had hem als bulgaarse zwerfpup geadopteerd. Voornamelijk als gezelschap voor z’n andere hond (Schooier,een border collie mix teef die hij 2j eerder verwilderd in de ardennen had aangetroffen). De beiden honden vergden echter een totaal verschillende aanpak. Schooier luide duidelijke commandos die Tuigje schrik aanjoegen. Dat is niet handig als je ze allebei samen moet uitlaten. Omdat ik in die situaties altijd t geduld en een lieve stem wist te behouden is Tuigje op een gegeven moment van mij geworden. Hij was toen 6 maanden. Hij ging overal mee naar toe. Als mn hond niet welkom was dan ik ook niet. You will never walk alone! 10,5 jaar was hij mn trouwe metgezel. Meer dan dat. Hij was mn allesje. Mn kind. En ik zijn mama. Net zoals schooier ook mn kind was. Ook nog nadat het uit ging met mn vriend (2020). Schooier is overigens 1,5j geleden overleden. In september werd er een flinke inoperabele tumor geconstateerd (aan zn anus). Ik wist dus dat het een aflopende zaak was. Op dierendag (1 dag voor mijn verjaardag) heb ik de dierenarts gebeld.Het was tijd. Hij had al 36u niet meer gepoept en leed constant pijn. Snik snik snik….ik was zo blij dat ie eindelijk geen pijn meer had. Ik heb m nog toegefluisterd dat we elkaar aan het einde vd regenboogbrug zullen treffen. De foto van tuigje en mij samen is vlak voordat we naar de da gingen gemaakt. Ik had namelijk geen enkele foto v ons samen. Ons laatste kusje. Sorry dat mijn verhaal nogal lang en gedetailleerd is maar ik ben blij dat ik mijn verhaal heb kunnen doen. Ik krijg t gewoon niet geregeld, de gedachte dat ik hem NOOIT meer zal zien.

Jack 28-11-2006 – 31-08-2020

Baasjes: Menno en Jolanda

Jack was sinds 2011 mijn grote vriend, eigenwijs, slim en vol energie, zoals het betaamt bij een echte Russel. Overal waar ik was, was Jack en was ik een keer ziek, week hij niet van mijn zijde. En toen werdt het 31 augustus 2020, een van de ergste dagen van mijn leven, de dag dat ik je moest laten gaan. Rust zacht mijn lieve lieve vriend, mis je nog iedere dag.

Bram 09-05-2009 – 14-06-2021

Baasjes: Menno en Jolanda

Samen met Jack kwam je in mijn leven, het vrolijkste hondje ooit gezien. Als je iets wou of je eten niet optijd kreeg, stond je te snuiven en te niezen om ons aan te sporen. En kreeg je het dan hipte je op je pootjes van blijdschap. Op 14 juni 2021 kon helaas je hartje niet meer en hebben we je laten gaan. Ik mis je nog iedere dag mijn vriend, rust in vrede.

Choco 26-05-2009 – 24-11-2022

Baasje: Ellen

Afgelopen donderdag is onze Choco overleden 😢 Het doet zo’n pijn. Hij was altijd bij me, volgde me overal. Het is zo stil in huis.

Jippie 27-06-2006 – 29-11-2022

Baasje: Evertdina

Jippie deed haar naam eer aan. Ze was tot op het laatst toe vrolijk en ontzettend lief. Maar had ze een bal dan veranderde ze in een fanatiekeling. Haar favoriete spel was de bal van een andere hond pikken. Dikke pret en ik kreeg hem dan ook niet meer. Dus altijd een reservebal bij mij. Na haar 16e jaar begon ze opeens oud te worden. Artrose, staar en doof. Maar..altijd bij mij willen zijn. En kijkend zeggen, wat hebben we het goed saampies hè. En dan komt toch het moment van besluit nemen. Ze kreeg steeds meer pijn. Nierfalen etc. Elke dag hoopte ik dat ze zelf naar Anouk (in 2014 van haar afscheid moeten nemen) zou gaan. Jip is nog bij ons. Een mooi plekje in de tuin vlakbij Anouk met natuurlijk een bal bij haar.

Fox 2009 – 19-12-2022

Baasje: Sandra

Mijn lieve Fox is op maandag 19 december overleden. Ze is 13 jaar geworden en ik heb 4 mooie jaren van haar genoten. Rust als het lieve Fox.

Boris 13-12-2012 – 01-01-2022

Baasjes: Thea en Kim

Boris was mijn liefste en trouwste maatje. In de donkerste tijd van mijn leven was hij er er voor me. Zijn poot en kop op mijn schoot gaf zoveel rust. Enorm veel vreugde en plezier tijdens onze wandelingen. Zijn lege plek valt enorm zwaar.

Puck 07-06-2018 – 06-01-2023

Baasjes: Sylvia en Henk

Onze lieve Puck…. wat is het nu toch stil in huis manneke… Vorige week vrijdagmiddag bleef je wel erg lang van huis. Heel soms gebeurde dat wel eens, maar niet vaak. We waren er zo aan gewend dat je aan het einde van de middag luidkeels kwam ‘vertellen’ dat het etenstijd was. Je was dol op eten en daarna lekker slapen op je kleedje op de bank en geaaid worden. De perfecte vrijdagavond. Maar je kwam die avond en de daarop volgende nacht ook niet thuis. Dit voelde niet goed. Alle buren hebben we op de hoogte gesteld van jouw vermissing, we bleven hoop houden. Misschien zat je wel ergens in een schuur. Ook dat hadden we wel eens mee gemaakt. Totdat onze overbuurvrouw met een doos de oprit op kwam die middag. Je was gevonden, we waren je voorgoed kwijt… nooit meer… Een auto is jou noodlottig geworden. Ondanks ons grote verdriet, zijn we dankbaar dat je bij ons thuis bent gebracht, waar je hoort… Dag lieverd, we zullen je vreselijk missen. We beloven goed op jouw zusje Nina te passen.. zij mist jou ook. Rust zacht lieve Puck, voor altijd in ons hart. 💖 🐾

Trixi 18-05-2012 – 27-01-2023

Baasje: Mario

Trixie was mijn steun en toeverlaat, de beste hond die je kan wensen, ze was mijn alles. Altijd stond ze mij op te wachten als ik thuis kwam, met haar kwispelende staart en haar springen als een puppy. Ze ging 11 jaar worden, maar had op het eind een hele agressieve kanker, in amper 4 dagen tijd, hebben we haar moeten laten gaan. Maar de leegte en de pijn die is er nog, alle dagen komen de tranen nog vanzelf. Ze zeggen dat het zal slijten, maar 1 ding is zeker ze zit voor altijd diep in mijn hart.

Nono 01-07-2020 – 13-12-2022

Baasjes: Steven & Vicky

Lieve Nono, een jaartje geleden kwam je in ons leven (feb 2022). Ja zat al een tijd in het asiel omdat je zou bijten en niemand je wou. Ons hart had je wel geraakt en je mocht bij ons komen wonen. De mensen van het asiel noemde ons “moedige mensen”. Ik heb nooit begrepen waarom men dat zei. Dat bijten hebben wij nooit gezien en je was de slimste, liefste en braafste kat dat ik ooit gekend heb. Als ik ging slapen ging je steeds aan mijn voeten op bed liggen en maakte de schattigste geluidjes. Daar vond ik je ook elke ochtend terug. Je sprong dan mee uit bed voor ontbijt alvorens je een fris snoetje ging halen in de tuin. Tijdens de schilderwerken in huis had ik ook steeds gezelschap naast me. Steeds hield je me in het oog. Waarom moest hier toch na slechts 10 maanden een einde aan komen? Je werd zo snel ziek lieve schat. Dit heb jij echt niet verdiend. Er gaat geen dag voorbij dat we niet aan je denken lieve Nono. Je zal voor altijd in ons hart zitten en het was een eer dat je bij ons wou komen wonen.

Tequila 15-05-2011 – 16-02-2023

Baasjes: Martina en Gerard

We zijn zo lief opgevangen nadat we onze Tequila hadden moeten laten inslapen. We waren er echt kapot van en zullen haar ook vreselijk missen.

Dibbes 10-07-2010 – 28-02-2023

Baasjes: Arie en Anja

Dibbes was de rustigste russel die ik ooit heb gehad. Overleden na 2 jaar cushing te hebben gehad. Waar wij waren, was hij.. We missen hem zo erg..

Tijgertje 15-08-2010 – 13-03-2023

Baasjes: Jan en Aukje

Toen wij na nachten bijna niet geslapen te hebben (dit duurde achteraf al maanden waarschijnlijk) naar de dierenarts gingen om iets rustgevends te krijgen voor Tijgertje, kregen wij te horen dat hij dementie had en het beter was om afscheid van hem te nemen ………… 13 maart was het zover. Het afscheid van onze lieve dappere 4 voeter. Van 12.5 jaar het blijft erg onwerkelijk en ik zit nog met veel vragen. Hopelijk wordt het straks wat minder maar vergeten zal ik het nooit. Lieve klein Tijgertje, jij blijft voor altijd in ons hart. We missen je.

Ramses 17-04-2004 – 03-04-2023

Baasje: Laura

Bijna 19 jaar ben je bij ons geweest. Nu was het tijd om je te laten gaan. ♥ Je hebt ons mooie momenten bezorgd, je had je eigen wil maar dat konden we appreciëren. Op het einde was je moe geleefd, je liet ons weten dat het genoeg was geweest. Daarom hebben we deze moeilijke beslissing genomen . Vandaag heb je ons fysiek verlaten maar nooit uit ons hart. Bedankt voor alle mooie (en minder mooie) momenten. We gaan je heel hard missen ♥ We missen je en gaan altijd aan je blijven denken . Je zult altijd deel uitmaken van onze familie. Ramses, slaap nu maar zacht, je hebt het meer dan verdiend ♥ We missen je ♥

Turbo 14-08-2010 – 11-04-2023

Baasje: Chantal

Mijn lieve schat Turbo.. Wat hadden wij een speciale band die nog iedere dag groeide en wat mis ik je verschrikkelijk.. Jij was de eerste jaren zo ernstig mishandeld, en iedereen vroeg zich af waarom ik zo’n hondje met een trauma op mij zou nemen, want vriendelijk was je totaal niet, ook niet tegen mij. Je beet zelfs eens dwars door mijn vinger en nagel heen, en toch leek je gelijk spijt te hebben. Je beet bijna iedereen wel eens. Uit angst, waarvoor ook… Op een dag liep je weg, en ik was zo verdrietig. En jij kwam lachend om 3 uur s’nachts aanwandelen. Ik nam je in mijn armen wat was ik blij en opgelucht. Inmiddels was je een super lieve, de liefste knuffel die je maar kan wensen. Waar ik heen ging, ging jij mee. Jij stond op nr. 1 en dat wist iedereen. Overal met de auto heen, wat vond je dat fijn. Zoveel gewandeld, zoveel meegemaakt samen. Je kreeg steeds meer last van aanvallen, epileptisch dachten ze. Ik ben met je medicatie gestopt na 2 jaar, met overleg van de dierenarts, kijken hoe het zou gaan. En het ging prima! En iedereen die bang was voor jou, vonden je de meest geweldige hond die er was, je was zo blij en gehoorzaam en totaal een andere hond. Overal werd je lekker verwend! Helaas bleef de dierenarts klagen over je gewicht, ondanks dat je nauwelijks meer iets lekkers kreeg en ik zei het meerdere malen.. Wat was iedereen bang dat jouw iets zou overkomen want dan waren ze bang voor mijn leven. Je was mijn therapie hondje geworden. Ik nam een ander hondje erbij en je hield nooit zo van andere honden, maar dit hondje maakte je weer speels, jullie konden niet zonder elkaar! Op eerste pinksterdag hebben wij nog een uur gewandeld en ik gaf je alle tijd, en er was niks, je genoot zoals altijd. De volgende ochtend, kon je ineens niet echt lopen in de tuin dus dat was vreemd. Het ging toch zo goed, hoe kon dit nou? Die dag ben ik met je naar mijn ouders gegaan, want je was echt jezelf niet. Je wou geen eens een stukje frikandel meer, nam geen snoepjes bij mama, rende niet voorbij papa naar de koelkast. Ik droeg je overal heen. Toch liep je soms nog naar de waterbak en leek te genieten in de avond. De ochtend erna heb ik gelijk de dierenarts gebeld want het ging toch niet beter. Ik zei doe alles wat je moet doen, bloedonderzoek, medicatie, wat er ook nodig is. Een bloedonderzoek gedaan en de dierenarts zei dat het je nieren waren. Hij begreep allerdings de omslag niet van 1 uur wandelen naar instorten. Alsof ik niet eerlijk was ook al liet ik foto’s zien. Je kreeg 5 spuiten, vocht, antibiotica, pijnstillers.. In een paar uur zou je opknappen zei hij. Speciaal voer, meer medicatie gekocht. We gingen terug naar papa, om nog even daar te zijn want je was zijn lieveling. Je bleef roerloos liggen. Je dronk wat maar je spuugde het gelijk uit. Anderhalf uur heb je gelegen, en heel soms stond je nog op maar bleef verbaast staan kijken alsof je het niet mee kreeg. Toen wij gingen, wou ik je laten drinken, en je zakte door je pootjes en stond niet uit jezelf op. Ik heb je opgepakt en vastgehouden, ik ben zonder afspraak terug gegaan naar de dierenarts en eiste dat ze nog eens zouden kijken want dit was jij niet! Een andere dierenarts keek naar het bloedonderzoek, je lever was wel 20 keer hoger dan mocht zijn. Ik was verbaasd, hoe kwam die andere dierenarts op nierproblemen? Waarom keek die niet gelijk? De tweede dierenarts nam gelijk een echo apparaat en keek je lever na. En die was voor meer als ⅔ aangetast, kanker. Vandaar zijn opgezet buikje en de omslag. Ik keek een bloedonderzoek van jaren terug en toen waren de waardes ook al niet zo best, dus ik heb het idee dat je geholpen had kunnen worden. Nu was het te laat, te ver verspreid en mijn wereld stortte direct in. De dierenarts zei dat je beter ingeslapen kon worden, je kwakkelde al zo met je gezondheid soms. Wat ik nooit had gedacht deed ik toch, ik zei laat hem niet lijden, ik wil dat hij rust heeft, hij heeft mij nooit in de steek gelaten en was nooit egoïstisch maar trouw, en dit wou ik ook terug doen voor jou lieve schat, al brak er een deel van mijzelf die ik niet meer terug krijg. Je kreeg 3 spuitjes en ik zei: je mag gaan knappert, ik vergeet je nooit, het spijt me als je niet alle aandacht hebt gekregen die ik je nog wou geven, vergeet niet dat jij mijn alles bent. Ik hou van je en ik zal je missen. wat heb jij mijn leven verrijkt en wat hebben wij veel gezien en gedaan samen, je bent de trouwste hond die altijd op me wachtte tot ik weer thuis was op de vensterbank.. laat je pijn/ vermoeidheid maar gaan, en ooit zien we elkaar weer. Toch duurde het even voor je ging.. Eenmaal ingeslapen keek je zo vredig en ik kon natuurlijk niks anders dan janken. Ik kan nog niks anders. Ik heb je die avond naar huis gebracht om de andere te laten ruiken en je merkt dat ze je missen, jij was de leider die weg viel. Uiteindelijk heb ik je individueel laten cremeren, kocht een mooie urn en ketting zodat je overal mee naar toe gaat. Ik ben nog steeds verdoofd, ik kan er niet bij, het is moeilijk zonder jou..ik roep je naam nog, ik hoor soms je geluidjes bij mijn ander hondje, alsof je een deel in hem zit, heel vreemd.. Ik zie je overal in.. De pijn voor mij gaat nog lang duren, ik ben blij dat ik jou de pijn heb kunnen besparen uiteindelijk. Geboren op 14-10-2010 en overleden op 11-04-2023.

Rico 07-06-2009 – 21-05-2023

Baasjes: Hein, Linda, Kevin, Vincent en Robin

Rico, Gewoon de allerliefste. Liet zich terroriseren door de pup Kyra en later de kaas van het brood eten door Sadie, de herplaatste husky. Zonder ooit te grommen of te bijten. Ging bijziend door het leven maar gaf nooit een kick. Overleefde een Milt tumor en verwijdering van gehele milt en wandelde op eigen tempo nog rustig twee jaar door. Zijn blaf werd steeds schorder en hoe veel hij ook at, uiteindelijk werd hij alleen nog maar dunner. In zijn laatste weken leek dat te veranderen. Hij kreeg alleen nog kip;). Gisteren kocht ik heel veel bloemen voor de tuin. Hij heeft er vast van genoten. Vannacht 21-5-2023 is hij ingeslapen. Wat gerommel maakte mij wakker. Na slokje water en knuffels kusjes sliep hij weer en ben ik weer gaan slapen…niet wetende dat dat zijn laatste adem was.

Sammy 07-07-2007 – 08-06-2023

Baasjes: Gino en Ann

Lieve Sammy, Ons wereldwonder, wat hebben we mooie tijden beleefd ! Ook al wisten we het laatste jaar wel dat de dag van afscheid steeds dichterbij kwam, is het de laatste dag heel snel gegaan. Je kreeg steeds meer aanvalletjes en we kregen je diarree niet onder controle de laatste maand. Toch kwam je er steeds weer door. Ik vond het helemaal niet erg om je constant buiten te laten, ook ‘s nachts niet. Op het laatste moest ik je constant ondersteunen om niet om te vallen. 24 uur per dag was er iemand bij je, we lieten je geen minuut alleen. Dat je voor alles dankbaar was beseffen we heel bewust door je constante likjes de laatste weken. Uren heb ik tegen je gepraat en verteld over je laatste reis naar de regenboogbrug. Het lijkt wel of je alles begreep, al weet ik zeker dat dit zo wel is. Eten was je leven, de koelkast kon niet opengaan of je stond ertussen, dikwijls hebben we gezegd als je niet meer zou eten we wisten hoe laat het was. Afscheid nemen was ontzettend moeilijk, ik heb je in mijn armen gehouden bij je spuitje zodat je vredig kon inslapen. De leegte en stilte op al je favoriete plekjes is met geen pen te beschrijven. Slaap zacht mijn lieve vriend dat heb je dik en dubbel verdiend. Bedankt voor al die jaren en ik zal je diep in mijn hart bewaren. Waak boven over je zusje Pebbles, dikke kusjes xxx

Jazzy 04-09-2009 – 19-06-2023

Baasje: Nora

Jazzy, pikkemoos zoals ik hem noemde, had ik toen hij 8 weken was. Het liefste hondje wat je maar kon krijgen. Als ik huilde, huilde hij mee. Omdat Jazz een kruising Basenji was joelde hij. Mijn Jazz was altijd een zorgenkindje. Hij werd bijna 15 maar dat heeft hij niet mogen halen. Het huis is stil en leeg. We missen hem zo erg met we bedoel ik , Poppy mijn andere jack Russell van bijna 14 en ik. Jazz heeft me zoveel geleerd en wij waren een eenheid. Jazz had een tumor in zijn lever en milt. Die in zijn milt is gaan scheuren en er was geen redden meer aan. Het zal nog heel lang duren voor dat ik een beetje normaal kan functioneren zonder pikkemoos 😔 Mijn lieve vrolijke en stoute Jazzy nu heb je rust en geen pijn meer. Je bent voor altijd in mijn hart. Rust zacht lieve Jazzy.

Beauty 28-04-2019 – 02-07-2023

Baasje: Lenka

Mijn lieve Beauty Na 4,5 prachtige jaren moest ik jou laten gaan. Jij was het zonnetje in huis het mooiste beestje jouw naam werd niet gestolen. De mooiste nijn dat ben jij. Nog steeds heb ik nog altijd veel verdriet omdat jij zou gemist word jouw kusjes, knuffels ,… dit moet ik allemaal missen en dat doet pijn. Lieve schat weet dat ik altijd van jou blijf houden ❤️😭

Jagger 05-03-2013 – 10-06-2022

Baasje: Annemarie

Lieve Jagger, al 1,5 jaar ben je niet meer onder ons. In mijn hand heb je je laatste zucht gedaan. Oh wat was het een moeilijke keuze, om jou te laten inslapen. Maar je had pijn, je was te jong en ik hoop dat wij jou het leven hebben kunnen geven waar je op hoopte. Wat zijn wij veel samen geweest, je was er altijd voor me en sinds je er niet meer bent, gaat er geen dag voorbij dat ik niet aan je denk. Ik mis je nog steeds dagelijks. Kijk vaak naar je foto’s en hoop je op een dag weer te zien, te ruiken, te voelen en te knuffelen. Maak er wat van daarboven. Je kunt het, je bent echt een stoere vent lieverd. En ik voel dat je af en toe mee kijkt. Ik hou van jou en niks of niemand kan jou vervangen. Nooit. Dikke kus van mij.

Dizzy 10-02-2007 – 03-05-2024

Baasje: Hanneke

Mijn steun en toeverlaat is niet meer. 17 jaar is mijn grote kleine man geworden. Wat hebben we mooie tijden en diepe dalen gekend. Altijd was je er voor mij en ik voor jou. Alle gebreken die bij je leeftijd hoorde werden teveel en te pijnlijk voor je. Dus moest ik je laten gaan. Je laatste week hebben we alles eruit gehaald wat er in zat en nog wat mooie avonturen en herinneringen toe gevoegd aan ons verhaal. Je zit voor altijd in ons hart We missen je ♥️ RIP Dizzy♥️